در قرآن کریم این کتاب وحی الهی بیش از 40 بار  واژه استکبار و مستکبرین در سوره­ها و آیات مختلف ذکر شده است.

در رابطه با معنای آن می‌توان گفت واژه استکبار از ماده کبر و به معنای برتری‌خواهی و امتناع از پذیرش حق از روی عناد و تکبّر است.

همانطور که می دانید اولین مستکبر در جهان خلقت، شیطان بود که در مقابل دستور خداوند متعال ایستاد و نه تنها به دلیل این خوی استکباری، زیر بار حق نرفت و خداوند او را جزء کافران قرار داد، بلکه به گمراهی و ضلالت انسان‌ها و دعوت آنان به پلیدی و فسق، جنگ و جدال، قتل و غارت و هرگونه فساد روی آورد. (سوره ص، آیات 71- 85) از این رو اگر گفته شود روحیه استکباری، خصلت و خوی شیطانی است سخن گزافه‌ای نیست.

 قرآن کریم در سوره اعراف آیه 36، تکذیب آیات الهی و استکبارورزی را کنار هم قرارداده و گویا مستکبرین را جزء کافران محسوب نموده و به آنان وعده عذاب دائمی می­دهد. همچنین در سوره جاثیه آیه 31 آنان را جزء مجرمان می­شمارد.

قرآن کریم در سوره غافر آیات 47و 48، مستکبران را در مقابل عظمت و دستگاه الهی همچون اصحاب فیل و شکست معجزه آسا و خفت بار آمریکائیان در بیابان طبس، آنقدر ضعیف و ذلیل می­داند که هیچ کاری از آنان بر­نمی­آید.

خداوند متعال در سوره توبه آیه 3 از کافران مستکبر، اعلان برائت و بیزاری نموده، با آنان اعلان مبارزه می‌کند و مسلمین را از آنان پرهیز می­دارد و در نهایت در سوره نساء آیه 173 وعده عذاب و جهنم به آنان می‌دهد.

آنچه از آیات الهی بر‌می‌آید اینکه خداوند متعال تنها راه نجات آنان را از عذاب الهی، توبه و کنار گذاشتن خوی استکباری می داند. همچنین می توان گفت استکبار ستیزی یک صفت الهی است و خداوند متعال خود اولین استکبارستیز است که هیچ راه مذاکره، کوتاه آمدن و تخفیفی را برای مستکبران قائل نشده است.