یاد مرگ با طبیعت گره خورده است همانطور که طبیعت در زمستان می میرد و در بهار زنده می شود انسان در دنیا می میرد و در قیامت زنده می شود . خداوند در آیه 9 سوره فاطر می فرماید:" والله الذی أرسل الریاحَ فتثیرُ سباحاً فسُقناهُ إلی البلدٍ میّیتٍ فأحیینا بهِ الأرضَ بعد موتها کذلک النشورُ؛ و خداست که بادها را می فرستد تا ابری را برمی انگیزند، پس آن را به سوی سرزمینی مرده می رانیم و زمین را بعد از مردگی اش به وسیله آن زنده می کنیم، زنده شدن مردگان همین گونه است. همانگونه که عالم دو فصل دارد: یعنی مرگ زمستانی، و بیداری و شادابی در بهار، نظام آفرینش که انسان در آن زندگی می کند نیز دو فصل دارد. یعنی همین فصل دنیا که سرانجامش به مرگ منتهی می شود و دومین فصل بیداری است که همان قیامت است. هم در آیات و هم در روایات بهار به قیامت تشبیه شده است و مرگ به دوران زمستان.