دوباره محرم فرا رسید و پرچم‌های عزا بر سر هر کوی و برزن برافراشته شد. عطر حزن انگیز شهادت سید و سالار شهیدان فضای شهر را پر کرده است. دل‌ها همه راهی بین الحرمین شده و به یاد عطشان کربلا خون گریه می‌کنند. محرم نزدیک است و لباس مشکی‌ها بیرون آورده شده‌اند ...

محرم آمد و دلها غمین شد

غم و عشق وبلا با هم اجین شد

حسین آماده بهر جان فشانی است

دوباره فاطمه قلبش حزین شد

امام رضا علیه السلام فرموده اند: هر گاه ماه محرم فرا می‌‏رسید، پدرم (موسی بن‏ جعفر علیه السلام) دیگر خندان دیده نمی‏‌شد و غم و افسردگی و اندوه بر او غلبه می‌‏یافت تا آن که ده روز از محرم می‏‌گذشت، روز دهم محرم که می‌‏شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود.

پرسیدم ازحلال ماه: چراقامتت خم است؟ آهی کشیدوگفت: که ماه محرم است..گفتم: که چیست محرم؟باناله گفت: ماه عزای اشرف اولادآدم است.

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللهِ وَعَلَی الْاَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِکَ ، عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَبَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ

اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْن

وَ عَلی عَلَیِ بْن الْحُسَین

وَ عَلی اَوْلادِ الْحْسَیْن

وَ عَلی اَصحابِ الْحُسَین