به گزارش روابط عمومی و بین‌الملل، درس اخلاق اختصاصی مدرسه علمیه صالحات روز چهارشنبه 14 آذرماه در سالن جلسات طبقه سوم ساختمان شهید بهشتی (ره) برگزار شد.

در این جلسه که حدود 100 نفر از طلاب حضور داشتند، سرکار خانم خیری مسئول تربیتی فرهنگی مدرسه علمیه صالحات به سخنرانی پرداخت و با استناد به آیات و روایات به ارزش علم و فضیلت علم آموزی اشاره کرد.

استاد حوزه با استناد به حدیثی از پیامبر گرامی اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم، اظهار داشت: در روایتی از آن حضرت آمده: «طَلَبُ العِلمِ فَريضَةٌ عَلى كُلِّ مُسلِمٍ؛ طلب علم بر هر مسلمانی واجب است»، همچنین بر اساس آیات قرآن، کسانی که می‌دانند و کسانی که نمی‌دانند با هم برابر نیستند «هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لا يَعْلَمُونَ».

خیری، علم را به میوه و افراد را به درخت تشبیه کرد و گفت: درخت‌ها برخی مثمر و برخی دیگر، بی‌ثمر هستند و درختان مثمر نیز به دوگونه مرغوب و نامرغوب تقسیم می‌شوند، درخت مرغوب میوه مرغوب و درخت نامرغوب، میوه نامرغوب می‌دهد.

وی ادامه داد: اگر کسی به دنبال علم نرود، همانند درخت بی‌ثمر است و اگر علم خود را افزایش دهد و عالم است باید ببیند آیا این علم او مرغوب است یانه؟؛ اگر می‌خواهیم بدانیم علم چیست و ثمره علم چه چیزی باید باشد؟ و آیا ما عالم هستیم یا نه؟.

مسئول تربیتی فرهنگی مدرسه علمیه صالحات یادآور شد: امام علی علیه‌السلام درباره علم و ثمره علمی می‌فرمایند: «العلم نورٌ؛ ثمرة العلم التّواضع؛ ثمرة العلم العبادة»؛ حال اگر این علم که در حال آموختن آن هستیم، ما را به عبودیت رساند و هر چه بر علم‌مان افزوده شد تواضع در ما هم افزایش پیدا کرد، نشان می‌دهد که علم شخص نور است و وقتی علم، نور شد، آنگاه عالم، منبع نور و موجب هدایت خود و دیگران خواهد شد.

خیری در ادامه حق استاد بر شاگرد را با استناد به رساله حقوقی امام سجاد علیه‌السلام مطرح کرد، همچنین سیره برخی از علما از جمله امام خمینی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه و علامه حسن زاده آملی دامت‌ظله‌الشریف در احترام به استاد را یادآور شد تا طلاب بیش از پیش به حقوق استاد توجه کنند.

وی افزود: امام خمینی(ره) هفت سال دو زانو در درس استاد خود مرحوم شاه‌آبادي نشستند، همچنین علامه حسن‌زاده‌آملي نقل کرده است که بنده حريم اساتيد را بسيار بسيار حفظ مي‌كردم؛ سعي مي‌كردم در حضور استاد به ديوار تكيه ندهم، چهار زانو بنشينم، حرفي را زياد تكرار نكنم، چون ‌و چرا نمي‌كردم كه مبادا سبب رنجش استاد شود.