نظارات عمومى
یکى از وظایف و دستورات دینى هر فرد مسلمان، پاسدارى دین، و حفظ حقوق مردم و سلامت و نظم جامعه اسلامى است. این موضوع در متون دینى به نام امر به معروف و نهى از منکر یاد شده است. در واقع خدا، به همه مسلمانان ماموریت داده است که چونان دیدبانى تیزبین و موشکاف، نگهبان و مراقب اجراى احکام و حدود اسلامى باشند، تا حیات اسلامى همیشه چون خون در قلب و دیگر اعضاى جامعه اسلامى جارى باشد.
امر به معروف و نهى از منکر، تعهد و مسوؤلیتى است که اسلام به دوش پیروان خود مى‎گذارد، تا نهال خوبى‎ها و راستى‎ها ریشه گیرد، و باور شود، و علف‎هاى هرزه کژى و ناراستى بخشکد. انجام این رسالت بزرگ، ضمانت اجرایى بر قوانین دین خواهد بود، تا از گزند حوادث و دستبرد نااهلان محفوظ بماند. و همین رمز گسترش و پیشرفت اسلام است.
کسى که به خدا و روز جزا ایمان دارد، و وعده‎هاى او را راست مى‎داند، نباید در راه انجام وظایف دینى سستى کند، و به خاطر استفاده بیشتر - از لذت‎هاى مادى - با گناه و ظلم بسازد و در برابر آنها بى تفاوت بماند.
در قرآن کریم آمده است: اى مسلمانان ! شما بهترین ملت‎ها و جمعیت‎ها هستید، اگر امر به معروف و نهى از منکر کنید و ایمان به خدا آورید.(1)
امر به معروف و نهى از منکر، دستورهاى فراموش شده دین را، به یاد مى‎آورد. زیرا انسان‎ها نیازمند تذکر و یادآورى‎اند، و آنها را که به فرمان دین، پایبند نیستند، جهت مى‎دهد و آگاهى مى‎بخشد در نتیجه سیر اجتماع به سوى کمال متوقف نمى‎شود.
اگر امر به معروف و نهى از منکر تعطیل شود، مردم خوبى‎ها را فراموش مى‎کنند، و به بدى‎ها و پستى‎ها مى‎گرایند، از آن بدتر، خوبى‎ها، بد و بدى‎ها خوب معرفى مى‎شوند. از اینجا است که اجتماع انسانى سقوط خواهد کرد و از آدمیت جز لباس زیبا، چیزى نخواهد ماند.
امر به معروف و نهى از منکر، تعهد و مسوؤلیتى است که اسلام به دوش پیروان خود مى‎گذارد، تا نهال خوبى‎ها و راستى‎ها ریشه گیرد، و باور شود، و علف‎هاى هرزه کژى و ناراستى بخشکد.
امر به معروف و نهى از منکر، در ردیف دیگر واجبات، مثل نماز و روزه نیست، بلکه نگهبان و پاسدار آنها است. چه آن که اگر در جامعه‎اى گناه و ظلم پیدا شد، از هر سو به گناهکار ظالم حمله مى‎شود و آنها نمى‎توانند در جو و محیط اسلامى، حدود و مرزهاى اسلام را بشکنند، و برنامه‎هاى آن را زیر پا نهند و احساسات پاک مردم را جریحه‎دار کنند، این محدودیت، رفته رفته آنها را تربیت خواهد کرد تا جایى که به حقیقت رسند، و یا اگر سنگدلى و گمراهى آنها به اندازه‎‎اى قوى باشد که تربیت اصیل و انسان پرور اسلام در آنها کارگر نشود، لااقل مزاحم ترقى و پیشرفت دیگران نمى‎توان شد. و این خود، بزرگترین فائده و توفیق است.