ماه رجب در نیمه راهش، اندوهگینِ رحلتی از سلاله پیامبر(ص) است که نامش هر آینه عاشورا و کربلا را به ذهن متبادر می کند، زینب سلام الله علیها کسی که با استقامت و صبرش اسوه زنان جهان شد.

 امروز فراق زینب(س) از حسین(ع) پایان می گیرد

امروز خورشید وجود زینب(س) در آسمان زمین غروب می کند ، همان زینبی که نهضت عاشورا را به همگان عرضه کرد و به تنهایی پرچمدار ارایه این قیام شد تا معنای "کربلا در کربلا می ماند ،اگر زینب نبود" را به تفسیر برساند.

 او ام المصائب روایت عاشورایی بود که تمام داغ‌ها و سوگ‌ها در مقابل مصیبت هایش رنگ می بازند.

زینب کبری(س) سلاله پاکی از زهرای اطهر (س) بود که به دنیا آمده بود تا صبر و شکیبایی و صلابت زنانگی را با حضور بی مانندش شرمسار سازد و چه زیبا فرمود که «ما وسیله ارتباط خدا با مخلوق‌های او هستیم. ما برگزیدگان خداییم و جایگاه پاکی‌ها، راهنماهای روشن خدا و وارث پیامبران او هستیم».

او خواهر دلسوز و یاور شجاع و همراه همیشگی امام حسین علیه السلام بود که عاشقانه در راه امام ایستاد و در برابر تمام مصائب و دردها صبوری پیشه کرد.

و این در حالی است که مادرش حضرت زهرا سلام الله علیها از عشق او به حسین علیه السلام چنین می فرماید: «محبت دخترم زینب به حسین، بی نهایت است که بدون دیدار حسین آرام نمی‌گیرد و اگر بوی حسین را نشنود، قالب تهی می کند».

  و حال هنگامه دیدار او با حسین فرا رسیده است تا این فراق با آسمانی شدن روحش پایان پذیرد و التیام دردها و زخم های کهنه اسارت و فراق باشد.

یا زینب (س)!

حال چشمان ما اشکبار عروج توست،

تویی که شکوه حماسه بودی و به اسارت رفتی، اما آزادی و عدالت را در بند هم فریاد زدی تا همگان بدانند که خورشید تابان حق، همواره از وجود تو و خاندان مطهرت طلوع می‌کند.

وفات عقیله بنی هاشم ، زینب کبری(س) تسلیت و راهشان مستدام و پر رهرو باد.